Via Route 66 naar Santa Fe.

Vannacht ,toen we net op bed lagen, klonk er een heel vreemd geluidje. Het was Diny’s telefoon. Met een alert over ondergelopen gebieden. Of het vandaag geregend heeft!

Ook gedurende de nacht heeft het veel geregend. Toen we wakker werden, waren de bergen in de mist en er was onweer. Dus de Sandia Peak Aerial Tramway blijft nog op het ooit-to-do-lijstje staan.

We besluiten om naar de kerk te gaan; de Providence Presbyterian Church om de hoek.

We waren een nieuw gezicht, dus worden we van alle kanten welkom geheten.

De dienst duurde 5 kwartier. Nu was er wel een piano voor het ondersteunen van het gezang. Alle liederen werden staande gezongen. Naast de liturgie krijg je hier ook een A5-document waar in het kort de hoogtepunten van de preek op staan. Ik zie mensen, gedurende de dienst, aantekeningen hierop maken.

Na de dienst even bij de Mac voor koffie. Het zit tegen vandaag. Alleen de drive-thou Mc Donald’s is open. En ze blijken geen senior koffie te verkopen in Albuquerque. Wat een bud-plaats. Ik zal er wel nooit meer terugkomen. 😊

We rijden nu een stuk van de fameuze Route 66 naar Santa Fe ( oftewel Santa F.E., zoals de Tom het uitspreekt).

Het is een van de kortste dagroutes, die we maken. Zondag he.

Onderweg proberen we nog een film-decor-stadje te bezoeken, maar kunnen het niet vinden. De Tom accepteert het adres ook niet. Wel zien we de Santa Fe filmstudio’s, maar op zondag is zelfs de portier vrij.

Na de lunch gaan we de stad in, naar het Georgia O’Keeffe Museum. Een wens van Klaas.

Mevrouw O’keeffe heeft in haar 99 jaar heel veel geschilderd. Vooral bloemen, maar dan in een abstracte wijze.

Op internet moet je haar maar eens opzoeken.

Ook hier werkt de studentenpas weer.

Na het museum naar het hotel en uitrusten. Morgen hebben we een van de langste dagroutes te gaan.

 Weetje: Onze Jeep Cherokee Limited heeft buitenspiegels met een alarmlichtje erin, dat oplicht wanneer je een voertuig passeert.