Motor- en jeepdag

Maandag 18 Januari

Vandaag weer een “gewone” dag qua opstaan. Om 8:30 uur rijden we weg.

Onderweg zien we veel tentenkampen. Mensen leven daar in provisorisch gebouwde tentjes. Sommige lijken op oude legertenten, maar anderen zijn de uitdrukking “tent” nauwelijks waardig.

En we zien weer veel, heel veel vuilnis. Overal waar mensen wonen zie je het vuil toenemen. Men veegt netjes hun straatje schoon, maar dat komt in de loop van de dag ook weer op hun stoepje liggen. Als er al een stoep zou zijn. Want meestal is het gewone droge grond. Soms zie wat vochtige grond, maar dat is meestal een open riool. Je beseft je steeds weer opnieuw hoe goed wij het in Nederland hebben.

We gaan eerst naar een groothandel in Indiase spullen en textiel.

Het gaat de verkopers er voornamelijk om ons Kasjmier doeken te verkopen

 Er is natuurlijk geen koopverplichting, maar de hele tijd een verkoper in je nek is ook niet fijn.

De doeken zijn groot, ongeveer 2 bij 3 meter en heel mooi. Maar wij hebben niets nodig, dus uiteindelijk staan we zonder een blauw tasje buiten. Maar wij zijn wel uitzonderlijk. Veel Oostenrijkers en Zwitsers komen wel met spulletjes naar buiten. Die hebben al een goede dag.

Een stukje verder komen we bij een motortempel.

Ooit heeft een prins zich daar doodgereden. De politie nam de motor mee naar het politiebureau. Maar de volgende dag stond de motor weer op de plaats van het ongeluk. En dat herhaalde zich enkele malen. Toen heeft men daar maar een motortempel gesticht.

Veel muziek en brandoffers omringen de glazen kist waar een oude kapotte motor in staat.

Men legt er rood/gele katoenen draadjes eerbiedig op het voorspatbord. Uit de buddy-seat komen de ratten gekropen. Grotere exemplaren dan in de rattentempel. Klaas krijgt een stip op zijn voorhoofd, wat geluk moet brengen. En verder moet je alle bedelaars en verkopers van gelukbrengende autoversieringen van je af houden. Hier is men wel erg opdringerig.

We rijden weer door op Indiase wegen. Soms is het een vierbaans autoweg; soms een single track waar je de stofberm in moet bij een ontmoeten van een tegenligger. Het lijkt wel een jeepsafari.

Even vroeg in de middag komen we in Dera Khairwa. Dat is een dorpje, waar de bus niet in kan.

We mogen een 10-minuten wandelingetje maken naar het hotel; vergezeld door alle schooljongens die allemaal om een pen lopen bedelen. De koffers worden met een jeep gebracht. Het hotel was vroeger een fort/paleis. We hebben een bijzondere kamer. De deur is vergrendeld met een hangslot. En de sleutel van dat hangslot zit aan een bel vast. Als je over de binnenplaats loopt, lijkt je net z’n Zwitserse koe.

Er is geen waterkoker, geen TV, geen koelkast, maar des te meer charme. Zo hebben we een exemplaar van de Sahaja Gita op de kamer in plaats van de Gideon-bijbel.

De rietenstoelen hebben overal langs de randen oude fietsbanden; wel of niet van plastic voorzien.

We rusten wat uit.

Om 16:00 uur gaat Klaas op een jeepsafari.

Het toeval wilde, dat hij in de voorste jeep kwam te zitten. Dus de beste fotokans en geen stof.

We gaan door de straten van het dorpje naar buiten toe waar we een boerderij bezoeken. Indian style. Dus een huis en drie hutten. En overal opslagplaatsen voor dierenvoedsel en brandhout. Sinds kort hadden ze elektriciteit gekregen, maar nog geen stromen water.

En weer verder. Onderweg zien we enkele antilopen. We gaan later een heuvel op en krijgen thee met melk en koekjes. En we zien weer wat antilopen. Op de terugreis net voor het hotel zie ik apen.

Nadat we uitgestapt zijn ga ik wat foto’s van die apen maken. Ze maken ruzie met wat loslopende honden. Ik sta wat te kijken, komt er een jongen die mij in het Engels uitnodigt om de tempel te bezoeken. Ik ben kwijt waar die tempel voor was. Maar het had een schitterend altaar. En beelden van enkel hindoegoden.

Vanavond staat er niets op het programma. Alleen de blog bijwerken. Maar of dat lukt moet nog blijken; het internet is hier matig verzorgd.