Achtergrond informatie over India

Dinsdag 19 Januari

Vandaag een week weg. Nederland lijkt hier zo onmetelijk ver weg. We vertrekken uit ons hotel met een wandelingetje door het dorp. Overal oppassen, dat je niet in de heilige shit stapt of in het open riool. Het stof is allang geen probleem meer. De mensen zijn in onze ogen arm. Maar ze lachen en knikken vriendelijk naar je. De kinderen willen je naam weten, om dan een pen te kunnen vragen. Hoewel ze arm zijn, zorgen ze voor de dieren. En dan bedoel ik de dieren die op straat leven. Ik zie iemand de honden voeren. Een ander strooit mais voor de vogels.

Het overgebleven eten van gisteren wordt in een schaal aan de koeien gevoerd.

Ze zien om naar Gods creaturen.

We lopen langs een bepaalde godheid. De naam ben ik kwijt, maar hij is er voor vrouwen, die geen kind kunnen krijgen. De vrouw moet er midden in de nacht een stok in het gat steken en dat tegen haar schoot aanhouden. Wie weet werkt het.

Ook zie je overal godsbeeldjes. De namen ken ik niet; kunnen jullie zelf op internet opzoeken. Maar je kunt geen 100meter lopen zonder een tempel of kappelletje tegen te komen. Sommige zijn zo klein als een bananendoos.

Ineens spuit er water uit een pijpje in de muur. Waarschijnlijk iemand aan het wassen. Het water is het huis uit en dat was het belangrijkste.

Vrouwen moeten hier hard werken. Soms zie je een man iets doen, maar meestal lijken ze over de wereldvrede aan het praten te zijn. Of kaarten. Of gewoon lui lekker zitten of hangen. Maar niet iets doen wat op werken lijkt. Vrouwen daarentegen moeten de kinderen verzorgen, op het land werken, brandhout halen, koken etc. Je ziet soms vrouwen met takkenbossen op hun rug of hoofd die twee keer hun omvang hebben.

We moeten vandaag 200 km rijden naar Pushkar. Het merendeel over de snelweg. Dat schiet lekker op. De verkeersregels zijn ondoorgrondelijk. Je mag rechts rijden. Je mag links rijden. Je mag zelfs tegen het verkeer in rijden. Je mag met alles rijden wat je hebt. Zelfs lopen kan.

Onderweg hebben we lunch. In een AC-restaurant. AC staat voor airconditioning.

Maar met de huidige temperatuur is dat niet nodig. Het is een zeer aangename temperatuur. Hoeveel weet ik niet; er hangen nergens thermometers.

Wij eten a la card, omdat we over de full-pension optie heen gelezen hadden. En dus niet besteld hadden. Het voordeel is weer, dat je alles kunt kiezen wat je wilt. Diny neemt vaak soep en naam (brood). Ik probeer wel eens een curry uit. Maar dat is meestal gebaseerd op kip. Deze kip is gewoon in stukjes gehakt. Dus je vind vaak overal botten en botjes. Ik ben inmiddels maar op de vegetarische schotels overgegaan. Dat is zeer goed en uitstekend van smaak. Ik mis het vlees geeneens.

In de bus verteld de gids veel over India. Over hun religie (ik weet niet hoeveel duizenden goden ze hebben) en hun sociale systeem. Men kent 3 kasten. Elke persoon heeft, afhankelijk van zijn kaste, een ID-card. Elke kaste zijn eigen kleur. Wit is voor de rijken, saffraan voor de middenklasse en geel voor de onaanzienlijke. Met deze kaart krijg je maandelijks in de regeringswinkels een voedsel pakket. Geel krijgt overal 2 kg meer van, wit krijgt niets. Op de ID-card staat allerlei info op. Of je een huis hebt en hoeveel vierkante meter groot het is, welk beroep je hebt, hoeveel kinderen je hebt en of ze schoolgaand zijn. Op deze wijze controleren ze bijvoorbeeld het schoolbezoek. Bij een overtreding gaat er eten vanaf. Je krijgt ook niets meer als je meer als drie kinderen hebt. Dus niet zoals in China, maar het effect is bijna hetzelfde. Voorbehoedsmiddelen worden gratis verstrekt. Elk dorp heeft wel een farmacy. De gids maakte nog een grapje over de kwaliteit van de condooms. Men zou curry-condooms gebruiken. Dat zijn twee condooms over elkaar met curry daartussen Mocht er eentje defect raken dan voelt de man of de vrouw dat vanzelf.

Alle ziekenhuizen zijn gratis; medicijnen zijn ook gratis. Maar er zijn wel lange wachtrijen. Niet voor acute gevallen zoals hartinfarct en keizersnee, maar wel voor minder urgente operaties. Dus gaan veel mensen naar private klinieken. Een jaarverzekering voor een gezin (man, vrouw en 2 kinderen) kost € 200 per jaar!!

Ook het toiletbezoek komt aan de orde. In India gebruikt met geen toiletpapier, maar een douchekop of emmer water. Vanwege het pittige eten zou papier in de brand kunnen raken. En ja, in elk hotel zie je naast het toilet een klein douchekopje en afvoerputje zitten.

En vor de toeristen een papierrolletje wat bijna op is. Zo zitten ze zelfs in de verpakking.

We gooien het schema van de vakantie ietsjes om. Vandaag geen tempel, maar een rustige dag en morgen doen we die tempel er wel bij. We komen nadat we eerst bij het verkeerde hotel waren aan bij ons hotel. Ziet er erg mooi en modern uit. Een flinke tuin met groot zwembad.

 Tot op heden hebben we geen slechte hotels gehad. Alles wat we wilden hebben zit erin. Ook werkt internet. Dat was gisteren niet te doen.