Op naar Del Rio

Vanochtend ontbijten met cornflakes. Dat was het plan, maar de koelkast doet het zo goed, dat de melk bevroren was. Dus na twee bakjes thee maar op weg gegaan. Onderweg even bij de Mac pannenkoeken en koffie genomen.

Onze eerste stop is Concan. Wellicht hebben sommige van de lezers hier nog nooit van gehoord. Wij ook niet.

Maar het was aanbevolen door het toeristenbureau in San Antonio. Het plaatsje ligt in de bergen langs de Frio-river en heeft daar een leuke zwemplaats. Er is bijna niets, alleen een benzinepomp en een winkel. Die heel veel T-shirts verkoopt met Concan en Frio erop. Of het de grootste toeristische attractie van de USA is. Het enige noemenswaardige is, dat Diny de “gekregen” ansichtkaarten vanuit de auto op de bus doet.

Op naar Uvalde. Dat is de grootste plaats op weg naar Del Rio. We winkelen wat bij Walmart en bezoeken “onze” Subway voor een broodje. Dan het laatste stukje. Vandaag is het een “gewone” reisdag, die -volgens Google- 3:19 uur duurt. Net zolang als Middelburg-Groningen.

In Del Rio bezoeken we eerst het Whitehead Memorial Museum. Een mini-openlucht museum met een kroeg, een school, een bajes, een smitse enz.

Er is vooral aandacht voor Judge Roy Bean oftewel Hanging Judge Roy Bean oftewel The Law West of the Pecos Deze hield er een wat onorthodoxe wijze van rechtspreken op na. Maar ja; het was toen het Wilde Westen.

In een schuur is er een gigantisch tafereel van een kerststal. Het levenswerk van een lokale dame.

Het museum deed of het heel groot was, zo moesten we zelf maar bekijken of we naar het water wilde lopen. De afstand was minder dan 30 meter.!!

Hier vandaan was het een kippe-eindje naar het hotel. Bakje thee en zwemmen. Volgens de receptie konden we binnendoor lopen of met de auto gaan. Het bleken 90 passen te wezen. Amerikanen en lopen. Geen goede combinatie.