Blue Ridge Parkway

Woensdag 1 oktober.

Vandaag doen we drie staten. We vertrekken vanuit Tennessee en gaan via North Carolina naar South Carolina. In mensentaal: we gaan naar Greenville.

Maar via een pas door de Great Smoky Mountains. Vroeg in de ochtend nemen we een paar wilde kalkoenen waar, die langs de weg aan het eten zijn. Maar ze wilden niet op de foto. Flauw toch.

Al slingerend komen we boven. We nemen nog een zijweg naar het hoogst met de auto bereikbare punt Clingmans Dome 2024 m.

Het is nog frisjes, 13 graden. We kijken wat rond en bezoeken het visitors centrum. En we drinken koffie, die we uit het hotel hadden meegenomen. Je ziet dat iedereen doen.

Dan verder naar Cherokee. De naam verraad veel. Het is het centrum van het Cherokee-reservaat.

Overal waar je kijkt zijn er giftshops en zo. Het erg toeristisch. We bezoeken het Museum of the Cherokee Indian.

Hier wordt het verhaal van het Cherokee volk verteld. Heel triest. Maar Cherokee zelf is ook best wel triest.

Dan gaan we een stuk van de Blue Ridge Parkway rijden.

De hele parkway is 469 miles (ongeveer 750 km) en loopt langs de rand van de zuidelijke Appalachians. Waar o.a. Great Smokey Mountains maar ook de bergen rondom Chattanooga deel van uitmaken.

Geschiedkundig was het ooit een hele belangrijke weg om het Westen en Zuiden te ontsluiten.

Nu is het een schitterende weg door bergen en bossen, langs rivieren en uitkijkpunten.

We zien al steeds meer herfstkleuren komen.

Na een tussenstop bij Holy Springs (geen bijzonderheden) komen we bij het hotel aan.

Het is inmiddels 31 graden. Toch een groot verschil in de dag.