Naar Amarillo

Vandaag 365 km naar Amarillo. Het ziet er wat vreemd uit, als je TomTom aangeeft, dat je voorlopig 143 miles (=229 km) rechtuit moet. Het zijn hele afstanden hier. Vandaag vertrekken we uit New Mexico en gaan weer naar Texas. Nu moet onze klok wel een uur vooruit; het scheelt nu 7 uur met Nederland. Voor degene, die appen of zo; 15:00 uur NL = 8:00 USA. Dus niet storen voor 15:00 uur.

Onderweg gaan we naar de Capulin Vulcano. Een relatieve jonge vulkaan. Dus nog niet erg afgesleten door wind en water. Helaas is in maart 2016 de weg door de regen gedeeltelijk weggeslagen. Je mag dus niet  naar boven. We bezoeken het visitors center en bekijken de film. Dan door.

Over eindelooooooze wegen. We gaan nu uit de bergen en meer over hoogvlaktes heen, Het eerste stuk is heel veel -dor- grasland. Later komen er veel maisvelden. Met afgrijselijke silo langs de weg. En treinen, maar daarover meer.

De lunch is in Dalhart Tx bij Subways. Mag jezelf kiezen hoe je je broodje wilt en het is niet altijd de eeuwige -vetmakende- hamburger.

Uiteindelijk bereiken we Amarillo, een stad waar vroeger route 66 door heen ging.

Buiten Amarillo is de Cadillac Ranch. Een of andere kunstenaar heeft daar 10 cadillacs met hun neus in de grond gezet. Iedereen mag met spuitbussen de boel “verfraaien”. Wij werden door een Belg (Brussel) uitgenodigd om zijn spuitbus op te maken. Lief toch?

Dan door naar het American Quarter Horse Museum. Dat is een soort paard (sorry paardenliefhebbers) waar o.a. cowboys mee werken. Maar wordt ook ingezet voor spring & dressuur. En voor races.

Het was een schitterend gebouw met een vreselijke saaie tentoonstelling. Elke voorzitter, penningmeester, secretaris werd in het zonnetje gezet. En daar kom je natuurlijk niet voor uit Nederland. We wilden ansichtkaarten voor ons paardenmeisje Jennifer kopen. Heel gek; in Texas zie je nergens kaarten met paarden. Maar in het paardenmuseum zou het toch wel lukken? Nee.

We kochten een of ander …….kaart om toch maar naar Jennifer te kunnen sturen.

In Amarillo is er ook een steakrestaurant; the big Texan Steak Ranche. Je kunt daar gratis steak eten. Tenminste als je de 72 oz (= 2,041 kg) steak binnen 60 minuten naar binnen kunt werken. Alle ander steaks zijn behoorlijk aan de prijs.

Uiteindelijk komen we bij het motel. Blijkt het verkeerde motel met dezelfde naam te zijn. Dus maar de snelweg overstekken naar het “goede” hotel. Alles prima. Er is zelfs een zwembad en met 35 graden is zwemmen wel even lekker. Maar ja, het  zwembad is dicht voor onderhoud of zo. Dus zwemmen zit er niet in. Dan maar aan het blog werken. Iedereen die reacties geeft, bedankt. Het is leuk om -vooral bij ons ’s ochtends- jullie reacties te vernemen.

Weetje: Vandaag kwamen we veel goederentreinen tegen. Diny telde soms wel 115 wagons en 5 locs (drie voor, twee achter) Met een lengte van 13m per wagon geeft dat al snel 1,5 km lange trein. Dat is veel langer als onze Maastunnel. Je staat ook best wel een tijdje voor de overweg.