Crater Lake
10 september 2017 - Chemult, Verenigde Staten
Gisteravond zijn we naar een klein theater geweest. Daar werd een blijspel opgevoerd en ging over een presentatrice die huwelijken verbeterde. Soms succesvol, andere minder. Het was een leuke avond
Vanmorgen gaan we eerst naar de kerk.
We gaan naar de dichtstbijzijnde; een Lutherse Kerk.
Bij binnenkomst werden we geknuffeld door de dominee.
Iedereen die binnenkwam drukte hij aan zijn hart. Bijzonder gastvrij.
De dienst leek liturgisch op onze dienst maar met een groot verschil: de dominee stond een groot gedeelte van de dienst met zijn gezicht naar het altaar en dus met zijn rug naar de gemeente.
Ik weet niet of dat gebruikelijk is bij de Lutherse kerk in Nederland maar daar komen we nog weleens achter.
Na de dienst kregen we weer een knuffel van de dominee. En dat zie ik bij ons nog niet gebeuren,
We gaan op weg naar Crater Lake. Een prachtig meer ontstaan in een krater van een vulkaan.
Onderweg kwamen we allerlei waarschuwingen tegen vanwege de nog steeds woedende bosbranden.
Het meer is bereikbaar en we genoten van het prachtige uitzicht.(wel heiig door de rook).
Maar de route, die wij wilden nemen naar ons volgende motel, is afgesloten vanwege de brand. Dus nemen we dezelfde weg terug en rijden om.
We rijden weer een stuk snelweg en dat was heel saai, een saaie rechte weg.
PS. Voor Dammie de foto’s van de fortune cookies bij gevoegd
in verband met wat het ‘
priesterschap van de
gelovigen
’ (1 Petr. 2: 9) wordt genoemd. De
aanwezigen zijn niet alleen passieve toehoorders, m
aar in principe en een ieder naar eigen
vermogen actieve medevoltrekkers van de mensenwijdi
ngsdienst. Het altaar is niet het
eindpunt waar de priester
tegenover
de gemeente spreekt en handelt, maar er is een
doorgaande beweging. De gemeente is als het ware de
stuwende kracht achter de priester.
Met andere woorden: de priester verricht de handeli
ngen die achter hem gewild worden. De
mensenwijdingsdienst begint dan ook met de woorden:
‘Laat
ons
de mensenwijdingsdienst
waardig volbreng
ik moet dan denken aan Nu daget het in het oosten......
Het onderscheid tussen die beide functies was in de oude rooms-katholieke vorm van eredienst voor iedereen duidelijk: wanneer de priester spreekt uit naam van God, staat hij naar de kerkgangers toegekeerd; richt hij zich in de gebeden namens hen - en voor zichzelf! - tot God, dan staat hij met zijn rug naar hen toe: één met hen en samen met hen het oog gericht op het altaar symbool van Gods aanwezigheid.
Geloof wel dat je daar van geniet .
Hoe lang duurde zo,n dienst daar ?
En hebben ze ook collecte net als hier ?