Naar Denver

Vannacht is het koud geweest; 2 graden. Brrrr. Maar de weersverwachtingen zijn verder goed.

Vanochtend werden we verrast met vervelend nieuws over een familielid. Zoiets blijft je de hele dag bezig houden. Jammer.

Maar er was ook goed nieuws. Het ontbijt. Hot Breakfast. Maar nu van het goede soort. Gebakken spek, boeren-omelette, roerei, toast, yoghurt. Prima. Dat is zeker om te vieren, dat we nu halverwege onze vakantie zijn.

We vertrekken uit Gunnison, nadat we benzine gepompt hebben. Onze slimme auto geeft aan, dat de rechtervoorband moet worden opgepompt. Handig toch!

We gaan door de bergen richting Denver. We gaan de Monarch Pass (3448 m) over. Deze pas is de waterscheiding van de USA. Water wat links valt gaat naar de pacific, dat wat rechts valt naar de atlantic. Je moet wel met je neus naar het noorden staan, anders werkt het niet.

Op de pass is ook de onvermijdelijke winkel. We kopen een T-shirt (Diny zegt, dat de teller al op 10 of 11 staat) en drinken koffie.

We hebben het knap benauwd op deze hoogte. In de etalage wordt er zelfs zuurstof aangeboden.

Dan naar het spookstadje St.Elmo. Niet dat het er spookt, maar het is een verlaten mijnwerkersplaatsje. Nadat er geen goud meer gevonden werd, vertrok men gewoon en liet alles achter. Er is een General Store, die dus alleen voor bezoeker open is. En die zijn er genoeg. Mensen, die op quads en crossmotoren rondrijden, mensen net als wij, netjes met de auto. Het stadje bevat nog gebouwen zoals een hotel, winkel, kantoor. Een extra attractie zijn de chipmunks. Echte knabbel & babbels.

Je kunt zakjes voer kopen (ja, ja in de general store) en ze komen op schoot zitten.

Nadat we geen spoken gevonden hebben gaan we door over de country road ( het laatste stuk was niet verhard) terug naar de snelweg. Sommige bomen beginnen al hun herfsttooi te krijgen. Vooral Aspen kleuren goudachtig mooi.

Onze weg U.S.285 is er voor onderhoud uit. Het verkeer moet even omrijden, wat 7 minuten extra tijd vraagt. Dat valt alles mee.

De lunch is bij de gebruikelijke broodjeszaak in Fairplay (what’s in a name) en dan in een stuk naar Denver.

Bij het hotel aangekomen is er een onaangenaam akkevietje. Iemand maakt ruzie met de receptiemedewerkster. Hij wordt de toegang tot het hotel ontzegt, terwijl hij wel betaald had. Wanneer hij zijn geld terug wilt, lukt dat ook niet om onduidelijke redenen. En dit alles gaat op z’n Amerikaans. Iedereen kan en mag mee genieten.

Wij nemen een bagagekarretje en laden onze spullen erop. In dit hotel blijven we twee nachten.

Weetje dat wanneer je de banden oppompt, de auto met een claxonstoot aangeeft, dat er voldoende druk inzit. Moet je wel je motor aanzetten. Wanneer je dat niet weet, denk je al snel: ”Wie loopt daar zo achterlijk te toeteren”