Naar Portland

Vandaag een bijzondere dag. We rijden naar ons laatste hotel van de rondreis (op Las Vegas na). Naar Portland dus.

Maar eerst gaan we een treinrit maken. Met de Mount Hood Railroad gaan we een trip maken van 4 uur.

We rijden langs rivieren, boomgaarden, wijngaarden en afgronden naar het gehucht Parkdale, wat op de helling van Mount Hood ligt. Daar hebben we een lunch (pulled pork) en kunnen we wat rond lopen. En dan weer 1½ uur terug op dezelfde weg. Dit treintraject heeft wat bijzonders voor de treinfanaten. Er is een backswitch (uitleg privé aan te vragen). Er zijn er maar 4 van in de USA, dus een hoogtepuntje.

Na deze enerverende tocht gaan we langs de Columbia River naar Portland. We willen onderweg een stukje van de Historic Columbia River Highway 30 (u weet wel; die meneer Sam Hill gebouwd heeft) rijden, maar alles is afgesloten. Een restant van de bosbranden, die hier gewoed hebben.

We mogen nog van geluk spreken, want de Interstate 84 is recent weer open, nadat deze ook voor de brand gesloten was. En omrijden is echt een heel stuk!

In de buurt van Portland komen we in een stevige regenbui terecht. Wat zachtjes aan gedaan.

In de spits komen we Portland binnen. Net als duizenden anderen. Die of Portland in willen, Portland uit willen of gewoon Portland door willen naar Seattle. Kortom DRUK.

We bezoeken eerst een handwerkzaak. Leuk voor Diny. Maar handwerken is geen booming business hier; de zaak was al wat tijden gesloten, dicht, opgeheven.

Dus dan maar door naar het hotel. In de buurt moet een tram zijn, die ons morgen naar de stad kan brengen.

De auto brengen we overmorgen bij het vliegveld terug. Dan hebben we er ongeveer 6750 km mee gereden. En met een verbruik van 1 op 10,85. Valt me mee voor zo’n grote bak. En met een benzineprijs van –omgerekend- € 0,64 per liter J